Wie ben je?
Frank Schreibers is mijn naam, geboren in Kerkrade, getogen in Panningen en woonachtig in Venlo. Vader van 3 dochters en 1 zoon die op de jongste na allemaal het huis uit zijn en al jaren een relatie met Irma. Lang geleden begonnen als leraar in het basisonderwijs en ondertussen alweer ik denk 10 jaar in een nauwe samenwerking met Jef van den Hout bezig om het gedachtegoed rondom teamflow verder te brengen.
Wat drijft je?
Mijn belangrijkste drijfveer is dat ik iedere dag 's morgens uit bed mag stappen om weer van de nieuwe dag te kunnen genieten. Die keuze kan en maak ik iedere dag. 's Avonds wil ik ook in bed liggen met een glimlach, wetende dat ik die dag geleefd heb.
Wat was de eerste keer dat je over flow hoorde?
De eerste keer zal het moment zijn geweest dat ik een artikel of een tijdschrift las met de titel Flow...lang geleden en me niet bewust van de impact van Flow. En in mijn herinnering heb ik het wel eens in teambesprekingen beluisterd zonder te weten wat bedoeld werd.
Kun je een persoonlijke flowervaring met ons delen uit jouw tijd als Volleyballer?
Halve finale beker volleybal. Ik was nog een jong broekie die net kwam kijken. In een team van ervaren mannen was ik 15 jaar oud en droog achter de oren. Toch mocht ik in deze wedstrijd beginnen. Voor de wedstrijd zei iedereen dat ik de speler op pos 4 van de tegenstander laat moest blokkeren. Dat lukte mij keer op keer niet maar iedereen bleef mij steunen en voelde ik mij erg bezwaard. Mijn tegenspeler praatte ook de hele wedstrijd tegen mij en ik hoorde alles wat hij zei. Tot in de laatste set, de laatste serve, hij zei opnieuw iets maar ik wist niet wat hij zei. Ik was dit keer volledig op de bal gericht en sloeg alle adviezen in de wind. De bal werd gepast, er volgde een set up naar pos 4 daar sprong mijn tegenstander omhoog en het enige dat ik deed was de bal volgen en daar mijn actie op inzetten. Maximaal zette ik mij af, maximaal spreidde ik mijn vingers, maximaal was mijn reach en maximaal was de bal die als een kanonskogel terugkaatste op de vloer van de tegenstander. Als in slow motion kwam ik neer me realiserende dat ik deze bal succesvol had geblokt. Mijn blijdschap was zo groot dat ik even door mijn knieën zakte en uitzinnig van vreugde genoot van dit moment. Toen besprongen mijn teamgenoten mij omdat dit ook de winnende bal was en de finale bereikt was. Ik heb 2 nachten niet geslapen van het gevoel dat ik toen heb mogen ervaren.
Kun je ook een teamflowervaring met ons delen. Dus waar jij onderdeel was van het Volleybalteam en het geheel in flow kwam?
Wij kregen een invitatie voor een toernooi in Nijmegen met allemaal eredivisieteams. Ons eerste team, waar ik soms deel van uitmaakte was uit elkaar gevallen en dus vroeg de voorzitter of wij toch wilden deelnemen. Nog dezelfde avond in de kantine hadden we 8 namen van spelers uit de eigen club waar we van dachten dat zij wel 1. Tijd zouden hebben; 2. Zin zouden hebben om mee te doen; 3. Zich ook 100% zouden inzetten. We waren niet meer dan een clubje studenten op schoolreis die er niet aan dachten om het clubtenue mee te nemen, eten te regelen enz. Te laat vertrokken, vergeten sokken, geen warming up voor de eerste wedstrijd maar gewoon lol hebben met elkaar. Na de 1e wedstrijd wel bij elkaar gaan zitten om met elkaar af te spreken dat we vrij zouden spelen, we konden alleen maar winnen tenslotte...vonden wij. Zo speelden we die dag de ene na de andere wedstrijd, er waren geen getrainde automatismen en iedereen steeg ver boven zijn eigen niveau uit. De meest spectaculaire aanval lieten wij zien, de raarste ballen werden nog verdedigd en ons plezier werd groter en groter. Het was WIJ tegen de rest en niemand die ons kon stoppen. We werden 3e omdat we in de halve finale overmoedig werden, het nog mooier, spectaculairder, slimmer wilden doen. Wij hadden het niet in de gaten, wij speelden, varieerden er heerlijk op los, vierden elk punt en iedere teleurstelling was geen reden om af te wijken van hoe wij wilden spelen. Dat er veel volk was komen kijken kregen we pas na de wedstrijd in de gaten, dat enkele vriendinnen er waren zagen teamgenoten pas na afloop.
Heb je een voorbeeld van een team dat in flow was in jouw eigen werk als leerkracht?
Toen ik zelf nog voor de klas stond had ik het grote genoegen te mogen werken op de St. Josephschool in Beringe, Noord-Limburg. Het team in Beringe was divers qua onderwijskundige achtergrond en ook als mens maar erg op elkaar betrokken. Dit leidde er toe dat we onderwijskundig veel nieuwe ontwikkelingen aan durfden te gaan. In gesprek met elkaar en door het experiment niet te schuwen. Als ik ooit collectiviteit heb ervaren dan is dat in die tijd geweest, als ik ooit een gevoel van flow heb mogen ervaren dan is het toen geweest. Het gevoel dat iedereen hetzelfde voor ogen had, het gevoel dat iedereen vanuit dezelfde intentie werkte...collega leerkrachten, ouders en alle betrokkenen. De kinderen uit die tijd hebben dat ook ervaren, zijn nu zelf ouder maar kunnen zich dat gevoel van dit tijd met elkaar nog herinneren. Dat is waar het om gaat, samen dat gevoel van school zijn ervaren, samen die momenten van flow delen omdat het gevoel bestond dat alles, nou Ja in ieder geval heel veel mogelijk was. Deze ervaring is nog steeds leidedn in mijn werk vandaag de dag als teamcoach in de wereld van onderwijs en opvang.
Heb je een voorbeeld van een onderwijsteam die jij begeleidde als teamcoach?
Samen met een collega mochten wij een schoolteam begeleiden met als opdracht om het team meer 1 te laten zijn. We besloten om niet binnen te gaan zitten maar juist de groep mentaal uit te dagen voor ze fysiek aan het werk te zetten. Belangrijk was dat zij als team verantwoordelijkheid voor elkaar gingen ervaren. Een van de oefeningen speelde zich op hoogte af en dat leidde er toe dat iedereen met enig "beven" aan zijn of haar opdracht begon. Zonder hulp van de ander was het niet mogelijk de opdracht succesvol uit te voeren. Dit ging steeds beter, deelnemers zagen dat anderen het lukte, hebben ervaren dat er zorg is voor elkaar. Tot 1 mevrouw aan de beurt was die hoogtevrees had en zich volgens het MT altijd buiten het team voelde staan. Zij stond ook van een zijkant te kijken. Niettemin had zij zich ook gecommitteerd aan het team om samen dit tot een goed resultaat te brengen. Het waren haar directe collega's die dit zagen en die zich over haar ontfermden en haar vooral aanspraken op wat ze wel kon, door haar hoop te bieden dat zij dit ook zou kunnen, vertrouwen te geven. Zij mocht zeggen wie haar mocht helpen in de oefening, wie waren de sterke schouders waar ze op durfde te vertrouwen. Schoorvoetend startte zij haar oefening, gesteund door heel het team zonder uitzondering. Het was een overwinning van degene op zichzelf, het was een overwinning van het team op zichzelf en dat leidde tot gejuich toen zij weer met beide benen op de grond stond te midden van alle collega's.
In het vorig voorbeeld hebben wij en dus ook ik de betrokken deelnemers actief mogen coachen door hen keer op keer te attenderen op de collectiviteit die ze met elkaar hebben afgesproken. In de coaching starten we met het Teamflow Model als leidraad de om met de groep de analyse te maken. Daarbij lag de nadruk op motivatie van binnenuit om zo ook een veilig klimaat te creëren waardoor iedereen zich zeker genoeg zou voelen om een bijdrage te leveren. Het ging in deze niet om mij, ons als hun Teamflow Coach maar juist om hen de kracht van binnenuit te laten ervaren en daar op leren te vertrouwen. Luisteren, doorvragen en teruggeven wat ik concreet ook kon waarnemen zonder daar een oordeel aan te hangen. Het Teamflow Model bood houvast om de juiste aspecten te benoemen in de ontwikkeling, de flowervaring van dit team zowel in de oefensessie als in hun eigen werk.
Meer in het bijzonder was het effect in het team zichtbaar, merkbaar toen ik met hen ook de onderwijsinhoudelijke stap ging maken. Grenzen waren geslecht, vertrouwen gegroeid, meer open communicatie die leidde tot een veiligere omgeving om jezelf in te zijn. Gevolg was dat de onderwijsinhoudelijk ambities waar zij zo tegen op zagen vlot op papier werd gezet maar nog sneller in de praktijk van de kinderen zichtbaar werd. Het team was zo in flow gekomen dat zij na een intensieve studiedag in hun eigen tijd tot in de avonduren zijn doorgegaan om het voor de kinderen meteen de volgende dag anders te organiseren. Het was de schooldirecteur die mij die avond nog belde om mij dit te vertellen zo bijzonder werd het gevonden...daar kan ik niets aan toevoegen, ik ben vooral blij voor het schoolteam en de kinderen die daar die volgende dag op school zijn gekomen.
Hoe ben je in aanraking gekomen met Flow Concepts?
Lang verhaal kort: Prof. dr. Ir. Mathieu Weggeman (promotor van het proefschrift naar teamflow) van Jef van den Hout heeft ons eind 2009, begin 2010 aan elkaar voorgesteld. Jef en ik hebben dus ergens deze periode een 10-jarig jubileum te vieren. In die tijd heb ik persoonlijk veel mee gemaakt en Jef heeft me gevraagd dit verhaal op een event van Flow Concepts met de aangesloten Teamflow Coaches te delen. Het verhaal sloot namelijk volgens Jef mooi aan op de theorie van psychologisch kapitaal, wat over veerkracht, optimisme, hoop en vertrouwen. Volgens Jef moet ik dit persoonlijke verhaal blijven vertellen omdat het anderen inspireert om op een 'goede' manier de samenwerking met elkaar aan te gaan. Inmiddels vorm dit verhaal ook een standaard onderdeel van de Training tot Teamflow Coach en deel ik het ook met teams die onder begeleiding staan van Flow Concepts. Begin januari ga ik het bijvoorbeeld ook bij het Solar Team Eindhoven delen. Heel bijzonder om zo mensen te mogen inspireren!
Hoe gebruik je het (team)flow gedachtegoed in je werkleven?
Generiek vind ik in de basis ieder team boeiend om te mogen begeleiden. Echter het Teamflow Model is voor mij een levend iets geworden toen we de Teamflow Monitor diverse keren bij hetzelfde team hebben uitgezet en de resultaten de aannames inzichtelijk maakten aan de teamleden. De Teamflow Monitor leidde in dat geval tot een besef van “Wow” bij degenen die de monitor hadden ingevuld maar ook bij de mensen die hen begeleiden. Een en ander werd versterkt door de terugkoppeling van Jef van den Hout die naast de kwantitatieve ook een kwalitatieve analyse inbracht waar het team mee geconfronteerd werd. Toen ik dit de eerste keer ook zelf mocht ervaren van zo dichtbij en het effect op de teamleden zag wist ik dat Jef zijn Teamflow Model iets toevoegt waar ik al lang naar op zoek was.
Voor mij is dus van belang dat een team ook een soort van urgentie ervaart, dat er van binnenuit een wil is om met elkaar als team een volgende stap te willen maken. Soms mag ik daar hun spiegel in zijn waarna ze zelf tot inzichten komen om ook verder te willen in de eigen teamflowontwikkeling. Dat ik daar een bijdrage aan mag leveren beschouw ik als een cadeautje.
Hoe gebruik je het (team)flow gedachtegoed in je eigen persoonlijke leven?
Een dierbare collega en vriend heeft ooit over mij gezegd dat ik hindernissen overwin, energieker verder kom om vervolgens anderen dit ook te laten ervaren in hun eigen leven. Optimisme, Hoop, Veerkracht en (Zelf)vertrouwen geven mij in mijn dagelijks leven wel richting en af en toe heb ik de negativiteit in mijn leven nodig om het positieve te kunnen duiden en waarderen. Ik gun oprecht iedereen dat persoonlijke Flowgevoel dat ik zelf ook heb mogen en nog altijd mag ervaren. Daarbij wil ik zeker toevoegen dat ik ook anderen als Jef van den Hout nodig heb gehad om tot deze ervaring, deze bewustwording te komen.
Wat voor teams begeleid jij persoonlijk het liefste richting meer flow?
Ik vind onderwijsteams een fijne en dankbare groep professionals om mee te werken. Hier gaat mijn hart sneller van kloppen!
Wil je in contact komen met Frank Schreibers en hem inzetten als Teamflow Coach of als spreker. Laat het ons dan vooral weten via onze contactpagina. Wij bevelen Frank van harte aan bij onderwijsteams en verleiden u graag om Frank als gastspreker in te zetten met zijn levensverhaal waarin veerkracht, optimisme, hoop en vertrouwen op een hele bijzondere en aangrijpende worden aangeboden.
